Najważniejsze wnioski płynące z doświadczeń samorządów są jasne: skuteczna strategia senioralna musi opierać się na twardych danych i rzetelnej diagnozie, dobrze znać lokalne zasoby i braki, a następnie wykorzystywać je w sposób przemyślany. Nie można działać na ślepo.

Kluczowa jest też współpraca– z organizacjami pozarządowymi, instytucjami kultury, służbą zdrowia, radami seniorów, wolontariuszami i lokalnym biznesem. To właśnie partnerstwa sprawiają, że usługi trafiają tam, gdzie są najbardziej potrzebne, a ograniczone środki działają maksymalnie efektywnie.

Nie można też zapominać o technologii. Teleopieka, opaski życia, inteligentne czujniki i telemedycyna nie zastąpią człowieka, ale potrafią zwiększyć bezpieczeństwo seniorów i odciążyć opiekunów. To element, który powinien stać się filarem nowoczesnej polityki senioralnej.

Koszty zaniedbań w tej sferze mogą być wielokrotnie wyższe niż inwestycje w planowane działania. Dlatego strategia powinna być procesem cyklicznym, stale monitorowanym i aktualizowanym – tak, by reagować na zmiany demograficzne, potrzeby mieszkańców i dostępność zasobów.