Trudne zachowania mieszkańców domów opieki, w tym agresja fizyczna, słowna, autoagresja czy opór wobec czynności pielęgnacyjnych, stanowią jedno z największych wyzwań w codziennej pracy personelu. Artykuł przedstawia kompleksowe procedury postępowania w sytuacjach trudnych oraz dobre praktyki, które pozwalają ograniczyć eskalację zachowań agresywnych i zapewnić bezpieczeństwo zarówno mieszkańcom, jak i pracownikom placówki.

Podstawą skutecznego reagowania na agresję w domach opieki jest wdrażanie i regularne aktualizowanie procedur obejmujących rozpoznawanie sygnałów narastającego napięcia, techniki deeskalacji, interwencje w sytuacjach zagrożenia, a także sposób dokumentowania zdarzeń i współpracę z psychologiem oraz rodziną mieszkańca. W artykule omówiono znaczenie systematycznych szkoleń personelu – zwłaszcza w formie symulacji sytuacji kryzysowych – które uczą odpowiedniej komunikacji, rozładowywania napięcia i radzenia sobie ze stresem zawodowym.

Szczególną rolę w zapobieganiu trudnym zachowaniom odgrywa psycholog w DPS. Wspiera on personel, diagnozuje czynniki wyzwalające agresję, opracowuje indywidualne plany opieki i prowadzi działania terapeutyczne dostosowane do stanu mieszkańca. Artykuł podkreśla również znaczenie superwizji w DPS jako narzędzia wspierającego kadrę w refleksji nad własną praktyką, wymianie doświadczeń oraz przeciwdziałaniu wypaleniu zawodowemu.